Καρκίνος Mαστού old

Οι γυναίκες υποχρεώθηκαν να αντιμετωπίσουν τα ισχυρά νοήματα που τα στήθη φέρουν ως ζωοδότες και καταστροφείς. Απο τη μια πλευρά , τα στήθη συνδέονται με τη μεταμόρφωση του κοριτσιού σε γυναίκα, με την ερωτική απόλαυση και με το θηλασμό. Απο την άλλη η σύνδεση τους με τον καρκίνο , και την αβεβαιότητα στην σημερινή μας εποχή ολοένα και αυξάνεται.

Το ίδιο συμβαίνει και με την επιστήμη μας. Εξελίχθηκε και μεταμορφώθηκε στο πέρασμα των χρόνων. Πάντα προς όφελος της γυναίκας και της επιβίωσης της. Πάντα προσπαθώντας να διατηρήσει αυτό το τόσο σημαντικό στίγμα των κοινωνικών αξιών. Αυτό που έχει ενδυθεί θρησκευτικούς , ερωτικούς, πολιτικούς, και ψυχολογικούς μανδύες. Το γυναικείο στήθος. Αλήθεια, ποσα πράγματα έχουν αλλάξει απο το 1894 όταν ο Halsted παρουσίαζε τους πρώτους πενήντα ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε» πλήρη επέμβαση «όπως ο ίδιος την χαρακτήριζε. Η ριζική μαστεκτομή , αυτή η τόσο ακρωτήραστικη επέμβαση χρησιμοποιήθηκε τα επόμενα 80 χρόνια , για την θεραπεία κάθε κακοήθειας μαστού ανα τον κόσμο.

Μέχρι να φτάσουμε στον Umberto Veronesi πατέρα της σύγχρονης χειρουργικής μαςτου , ο οποίος προκαλεςε την τότε πανεπιςτημιακη και χειρουργική κοινότητα προτείνοντας την τέταρτεκτομη ως θεραπεία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μεγέθους του όγκου . Στρέφοντας έτσι την έννοια της χειρουργικής μαστού, απο την ριζική στην όσο το δυνατόν λιγότερο τραυματική και επιζήμια για την γυναίκα. Πάντα βέβαια προσφέροντας τα ίδια ποσοστά επιβίωσης στην 5ετια.

ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΣΕ ΥΠΟΠΤΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΜΑΣΤΟΥ

• Οι μικροαποτιτανωσεις είναι μη ψηλαφητες συρρεουσες η μεμονωμένες αλλοιώσεις του μαςτου που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Αποτελούν ιδιαίτερο κλινικό πρόβλημα μιας και συνιστούν στη πραγματικότητα προδιαθεσικο παράγοντα ανάπτυξης κακοήθειας εφόσον εμπεριέχουν ύποπτα χαρακτηριστικά.. Όταν αυτά αναγνωριστούν απο τον συνεργάτη ακτινολόγο μας στην μαστογραφία ελέγχου θεωρούμε ότι η χειρουργική βιοψία τους αποτελεί τον ενδεδειγμένο έλεγχο.. Είναι μια επέμβαση ρουτίνας ολιγόλεπτης διάρκειας όπου ο ασθενής μας λαμβάνει εξιτήριο την ίδια ημέρα.

• Κυστεις . Συνήθως γεμάτες υγρό. Ανακαλύπτονται γενικά κατα την φυςικη εξεταςη και επιβεβαιώνονται με το υπερηχογράφημα η παρακεντηςη. Μια ψηλαφητη Κυστη αναπτύσσεται σε τουλάχιστον 1 σε κάθε 14 γυναίκες. Το 50% των κυστων είναι πολλαπλές η υποτροπιαζουσες. Αναμφισβήτητα επηρεάζονται απο τις ωοθηκικες ορμόνες, γεγονός που εξηγεί την αιφνίδια εμφάνιση τους κατα την διάρκεια του εμμηνορρυσιακου κύκλου, και την αυτόματη υποχώρηση τους με το τέλος της εμμηνου ρυσης. Στην διεθνή βιβλιογραφία έχουν αναφερθεί ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά καρκίνου σε αναρροφησεις κυστεων(0,1%) . Πρόσφατες μελέτες υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες με μεγάλες κύστεις έχουν διπλάσιο ως τετραπλάσιο κίνδυνο , απο τις αντίστοιχης ηλικίας, γυναίκες χωρίς κύστεις, να αναπτύξουν κακοήθεια.
• Ινοαδενωμα . Καλοήθης όγκος που αποτελείτε απο στρώματικα και επιθηλιακα στοιχεία του μαςτου. Είναι ο δεύτερος πιο συχνός μονήρης όγκος και ο πιο συχνός σε γυναίκες νεότερες των 30 ετών. Κλινικά εμφανίζονται ως σκληροί, όγκοι, πιθανότατα μονήρης. Αδρως, περιβάλλονται πλήρως απο κάψα με λεία όρια. Αν και δεν θεωρείται ότι έχουν κακοήθες δυναμικό, τα επιθηλιακα κύτταρα φαίνεται ότι κινδυνεύουν να εξαλλαγουν. Έχουν αναφερθεί περισσότερα απο 200 διηθητικά και μη καρκινώματα σε προϋπάρχοντα ινοαδενωματα απο το 1985. Τα περισσότερα απο αυτα(=50%) είναι λοβιακα. Σε μια γυναίκα στην εφηβεία ή στα 30, με τυπικό ινοαδενωμα στην φυσική και απεικονιστική εξέταση η συμβουλή μου θα ήταν αυτή της απλής παρακολούθησης. Σε μια γυναίκα όμως άνω των 50 πρωτοδιαγνωσμενο η με άτυπα χαρακτηριστικά η θεραπεία του είναι η ίδια με αυτή κάθε άγνωστης μονήρους μάζας του μαςτου. Οι αισθητικές τομές με περιθηλαια προσπέλαση αποτελούν τις συχνότερα χρησιμοποιούμενες τεχνικές.
• Θηλωμα. Τα μονηρη ενδοπορικα θηλώματα είναι αληθής πολύποδες του επιθηλιου που καλύπτει τους μαζικούς πόρους. Τα μονηρη εντοπίζονται κάτω απο την αλω στις περισσότερες περιπτώσεις, αντίθετα έχουν αναφερθεί στην διεθνή βιβλιογραφία πολλαπλά θηλώματα με περισσότερο περιφερική εντόπιση. Γενικά οι βλάβες αυτές είναι μικρότερες απο 1 εκ. Συχνά παρουσιάζονται με έκκριση αίματος απο την θηλή. Η θεραπεία τους είναι η ολική αφαίρεση τους με τομή πέριξ της θηλαιας αλω. Είναι σημαντικό να μη συγχέεται ο συνήθως χρησιμοποιούμενος όρος θηλωματωση. Αυτή αναφέρεται στην επιθηλιακη υπερπλασία που συνήθως εμφανίζεται σε νεότερες γυναίκες η συνοδεύεται με ινοκυστικες αλλοιώσεις.
• Σκληρυντικες βλάβες. Σκληρυντικη αδενωση. Μπορεί να μιμείται ιστολογικα και κλινικά το καρκίνωμα. Μπορεί να υπάρχει εναπόθεση ασβεστίου. Είναι η συχνότερη παθολογική διάγνωση σε ασθενείς που υποβάλλονται σε κατευθυνόμενη με βελόνα βιοψια των μικροαποτιτανωσεων. Είναι συχνές και δεν έχουν κακοήθες δυναμικό.
• Ακτινωτή ουλή. Σπανιως μεγαλύτερη του 1 εκ. Μπορεί να προκαλέσουν πτυχώσεις του δέρματος. Η βιοψια συνίσταται πάντα. Αν και αυτές οι βλάβες είναι καλοήθης, μελέτες αποκαλύπτουν ότι οι γυναίκες με ιστορικό ακτινωτων ούλων έχουν κίνδυνο καρκίνου του μαςτου τουλάχιστον διπλάσιο, υποδεικνύοντας ότι η διάγνωση αυτή είναι ένας μέτριος παράγοντας κινδύνου.

ΠΡΟΛΗΨΗ

Η πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του μαςτου εξαρτάται απο πολλούς παράγοντες . Κατα την διάρκεια των ετών έχουν προταθεί πολλαπλά μαθηματικά μοντέλα τα οποία προσπαθούν να υπολογίσουν τους παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης του. Θα ήταν ανώφελο να αρχίσουμε να αναφέρουμε μοντέλα όπως του GAIL η των Tyler Guzick τα οποία περισσότερο μπερδεύουν τον απλό αναγνώστη παρά τον διευκολύνουν να καταλάβει την πολυπλοκότητα καθώς και την πολυπαραγοντικοτητα του καρκίνου του μαςτου.

Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε στο μυαλό μας δυο πράγματα.

• Το φύλο , η ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό, οι καλοήθεις βλάβες με ατυπια στην ιςτολογικη εξεταςη, το μη διηθητικό καρκίνωμα (πόρογενες η λοβιακο) αποτελούν κυριους παράγοντες κινδύνου.
• Ο ετήσιος έλεγχος δια μέσου μαστογραφίας και υπερήχου ( σε γυναίκες ηλικίας άνω των 40 ετών) καθώς κΙ η ψηλάφηση είτε απο τις ίδιες τις γυναίκες είτε απο ειδικό ιατρό έχει συμβάλλει σημαντικά στην μείωση της συχνότητας παρουσίας καρκίνου του μαςτου στη κοινωνία μας.

Η μαστογραφία ανιχνεύει περίπου 8 καρκίνους μαςτου ανα 1000 γυναίκες που ελέγχονται για πρώτη φορά. Οι επακόλουθοι έλεγχοι ανιχνεύουν 2 η 3 νέες η τυχαίες περιπτώσεις ανα 1000 ελεγχόμενες γυναίκες.

Ο σκοπός κάθε προγράμματος ελέγχου είναι να βρεθεί η νόσος μετά την έναρξη της αλλά πριν την εμφάνιση συμπτωμάτων. Η υπερκείμενη αρχή της στρατηγικής ελέγχου είναι ότι η πρωιμότερη ανίχνευση θα μειώσει τα ποσοστά θνησιμότητας και νοσηρότητας. Για γυναίκες άνω των 40 ετών η σημασία της μαστογραφίας ελέγχου σε ετήσια βάση αναδυκνυειται σε όλες τις τυχαιοποιημένες μελέτες απο την δεκαετία του ’80 και έπειτα σε έναν αριθμό που ξεπερνά τις 600000. Οι μελέτες αυτές δείχνουν μείωση κατα 27% των θανάτων στον ελεγχόμενο πληθυσμό , σε σχέση με τις μη έλεγχομενες γυναίκες.